BLOG WANDELING LUTTERSE BERGEN

Maar minder ervaren wandelaars: schrik niet, het zijn geen zware beklimmingen, de wandeling gaat door een licht glooiend landschap dat wordt aangeprezen als een van de mooiste stukjes van Twente.

Loabult

Het startpunt is de Tourist info in De Lutte en na het oversteken van de provinciale weg volg ik eerst het Peulkespad, overgaand in het Loabultpad. Hier begint het eerste “klimmertje”, de Loabult. Dit is letterlijk vertaald een hoogte met bos en dat klopt! Een mooi stukje natuur met een kabbelende beek! Ik sta even stil bij een ‘decoratie’ in het landschap, een galg en een vrömdenkerkhof. Het volksverhaal wil dat tot enkele eeuwen terug, ter dood veroordeelden aan de galg hun einde vonden en soms dagenlang bleven hangen om voorbijgangers te waarschuwen op het rechte pad te blijven. Hierna was de begrafenis op het naastgelegen kerkhof. Een luguber plekje!

Eenmaal uit het bos, een stukje rechtsaf staat bij een woning een tafel met stoeltjes en een boomstam als zitplaats. Het ziet er echter niet al te uitnodigend uit en ik bespeur ook geen aanbod van koffie of andere versnaperingen. Gelukkig ben ik nog maar net op pad en is een pauze nog niet aan de orde.

De Hel

Op de Hoge Kaviksweg aangekomen, ligt een ravijn met een monument, De Hel. Hier liep ooit een weg van Oldenzaal naar Bentheim om er zandsteen uit de steengroeve over te vervoeren voor de bouw van de Plechelmusbasiliek in Oldenzaal. Voor de ossen en paarden die de zwaarbeladen karren uit de diepte omhoog moesten trekken zal dit een ‘hels’ karwei zijn geweest. Maar voor dit moment even genoeg info over vorige eeuwen en genieten van de mooie natuur.

Doordat sinds een paar dagen het kwik flink steeg, is de natuur werkelijk ontploft. Nu (juni) bloeit de brem prachtig, het fluitekruid, te mooi om onkruid genoemd te worden, kleurt de bermen prachtig wit en de weilanden hebben een gele gloed van de paardebloemen en boterbloemen. De natuur op z’n mooist!

De route gaat verder over een pad tussen de weilanden met een weids uitzicht. Aan het eind staat voor het witte hek een wandelbankje waar iemand een passende teksten in het Twents heeft gegraveerd:

Stek elk afvalstuk in oew’n eig’n tuk
en
zakdeukskes veur nös of gat, begraaf ze a.u.b. onder ’t blad!

Vrij vertaal is dus de boodschap: houd de natuur schoon!

Hakenberg

Hier begint het landgoed Hakenberg. Op de top van de heuvel is door textielfabrikant Blijdenstein een chaletachtige villa gebouwd. De mooie witte hekken rond dit landgoed doen het altijd goed op een foto. Ik loop langs de bosrand en heb aan de linkerkant mooie doorkijkjes naar het omliggende park van het landgoed. Bij de vijver staat een reiger geduldig te wachten op z’n prooi. Rondom de villa bloeien de paarse rhododendrons prachtig. Op het hoogste punt heb ik een geweldig uitzicht op de ’diepte”. We lopen of fietsen hier vaak en spotten regelmatig een groepje reeën aan de bosrand, maar vandaag laten ze zich jammer genoeg niet zien.

Iets verderop rechts is een boomgaard, die in oude luister wordt hersteld lees ik. Aan de rand bloeit nu de spirea mooi wit en kleurt mooi tegen de blauw lucht, want, dat had ik nog niet gemeld, het is een prachtige zonnige dag met 24 graden. Trouwens, wanneer ik een (berm)plant even niet bij naam ken, dan is dit supersnel opgezocht met een app die planten herkent! Heel leerzaam!

Hierna gaat het linksaf, weer door een wit hek en zie ik in een weitje met luid kwakende kikkers in een poel, toch nog een ree die me langdurig aankijkt. Ik probeer zo bewegingloos mogelijk mijn mobiel te pakken voor een mooie foto. Echter op dat moment komt er pingelend een appje binnen van mijn tennisgroepje. Weg ree…….. en ‘bedankt’ dames!

Paasberg

Ik wandel nu richting de derde ‘berg’, de Paasberg. Na een tijdje begint het echte klimwerk in de categorie …….? Het hoogste punt is 80 meter. Tijd om hier op het bankje de beentjes even te strekken en op deze heldere dag van het mooie uitzicht richting Ootmarsum en Duitsland te genieten.

En weer verder, door een bos met stuwwallen. Op een deel van de route staan overigens ook wandelpaaltjes met bordjes van de stuwwalroute van ongeveer 55 kilometer. Ik neem me voor deze ook een keer te lopen.

Tankenberg

De vrije lange rechte Alleeweg zal ooit een zandpad zijn geweest; nog altijd jammer dat hier nu asfalt ligt. Na de bocht naar links te hebben gemaakt, klimt de Tankenbergweg omhoog, naar het hoogste punt van Overijssel (85 meter), een geliefde uitdaging voor wielrenners en mountainbikers.
Hier staat een zeshoekige koepel en wie de moeite neemt om de treden te beklimmen, heeft een prachtig uitzicht. Vooral nu, op de helling bloeit de gele brem bloeit volop.

Natuurgebied Elfterheurne

Na het oversteken van de Bentheimerstraat volg ik het kronkelende pad in het gebied Elfterheurne. een mooi natuurgebied, dat in handen is van Natuurmonumenten. Na ongeveer 100 meter bemerk ik rechts van het pad een paaltje met een geplastificeerd A4tje dat wijst op een zogenaamd bloemrijk hooiland, een mix van gras met wilde planten. Er is een wandelpad ‘gemaaid’. Een plaatje! het bloemenweiland kleurt geel van de boterbloemen met daartussen ontelbare prachtige paarse orchideeën en heel veel andere soorten bloemen. Dit onverwachte extra wandellusje is de moeite meer dan waard.

Rhododendronlaan

De route gaat verder via de Rhododendronlaan op het landgoed Scholtenhaer richting de Wilmersberg. Het eerste stuk van de laan zijn helaas alle struiken kort gesnoeid en maakt dit jaar een kale indruk. Jammer! Maar het tweede deel doet de laan zijn naam alle eer aan, want de metershoge rhododendrons aan beide kanten staan uitbundig in bloei. Aan het gezoem te horen zijn de bijen en hommels er ook blij mee.
Halverwege de laan in een naastliggend weiland staan Schotse Hooglanders, inclusief nageslacht, een paar kleine kalfjes. Een aantal verkiest het afdakje van de stal. De vacht zal in de winter wel lekker warm zijn, maar met 25 graden is wat schaduw wel fijn. De beesten met een eigenwijze haardos op het voorhoofd zijn zeker fotogeniek. Ik maak ook nog even een drone foto, dat wil zeggen vanaf het houten uitkijktorentje ……

Wilmersberg

Dan vol energie beginnen aan de laatste klimpartij, de Wilmersberg. Op het terras van het gelijknamige hotel is het goed toeven voor een pauze met een schitterend uitzicht. Maar in mijn eentje is wat ongezellig, dus een volgende keer! Verspreid over het landgoed staan bijzondere boomsoorten en een aantal zijn voorzien van een bordje met benaming.

Hierna gaat de wandeling door een weidser landschap. In een weiland liggen rustig herkauwende koeien; één van de dames staart me langdurig indringend aan en is ‘tevreden’ nadat ik een close-up heb gemaakt.

Na een goed onderhouden Mariakapel vervolgt de route zich over de Farwickweg; tegenover een erf staat links in het bos een prieeltje, met rood/wit geblokte gordijntjes in vervallen staat en ik vraag me af waar dit ooit voor is gebruikt.

Na het Fleerderhoekpad is het eind van de wandeling bijna in zicht en kom ik via een pad langs een houtwal in de Elfterheurne uit in het Kerkebos. In dit bos staat de Jozefkapel. Binnen hangt een rozenkrans, gemaakt van eikels en een kruis van takjes; heel creatief gemaakt! Hopelijk ontdekken de eekhoorns deze niet!

De wandeling eindigt in het gezellige centrum van De Lutte, waar deze zonnige dag de terrasjes goed bezet waren.

Het is me niet ‘gelukt’ om te verdwalen en ik kan concluderen dat de hoogteverschillen in de wandeling goed te doen zijn.

De route is te koop bij de Tourist info De Lutte-Losser & via onderstaande link. Wandelroute Lutterse bergen